امید به خداوند سرمایه همه انبیای الهی و حركتهای توحیدی در طول تاریخ بوده است. از این رو امیرالمومنین علی(ع)، ناامیدی را بزرگترین بلا و آسیب معرفی می نمایند: «اعظم البلاء انقطاع الرجاء» (غررالحكم) و در حدیثی دیگر می فرمایند: «ناامیدی قاتل صاحب خویش است.» (همان) پس از شرك به خدا، هیچ گناهی بزرگتر از یأس نیست، زیرا هر گناهی كه از شخص سر می زند، تا وقتی كه مأیوس نباشد ممكن است در صدد توبه بر آمده و با استغفار آمرزیده شود، ولی شخص مأیوس آمرزیده شدنی نیست، زیرا امیدی به آمرزش و مغفرت خدا ندارد تا توبه نماید. از این گذشته، یأس از رحمت و مغفرت الهی سبب جرأت بر ارتكاب گناهان نیز می گردد..................................
بقیه ی انشا در ادامه مطلب
نوکیا بازمیگردد!